Yeniden doğarsa

   Her sabah yeni bir hayata açıyoruz gözlerimizi yaşayacaklarımızı bilmeden. Her doğan güneş yeni umutlara gebe ve aynı parlak güneş günü karartırcasına doğar bazen. Ve “bir umut” dediğimiz şeyler umudumuzu yitirmemize sebep olur günün sonunda, o güvenip toz konduramadıklarımızın ceplerine sakladığı gerçek yüzlerinin korkunçluğuyla burun buruna geliriz.
  Bıçak üstünde yürür gibi keskin kıyılarda yürüyorum ve yeryüzüne yağmurunu yağdırmak isteyen kasvetli bir bulut yığını gibi üzerime gerçekleri bırakıyor kafamın içindeki susmayan ses, bu gürültüde gidiyorum uçsuz bucaksız. Yine aynı eşiğin önündeyim, avuçlarımda gerçek bildiğim yalanlar ve hayal kırıklıklarım...
  Ya basıp geçeceğim o eşikten tüm yalanların üzerine basarak ya takılıp düşeceğim omuzlarımdaki bu yalanların yüküyle.
  Ya kendimi bırakacağım umutsuzluk denizine kafamdaki soru işaretleriyle ya özgür kılacağım kendimi bu gecenin sonunda.
   Galiba bu sefer başaracağım, bu derin çukurdan kanatlarımı kırmadan çıkacağım üzerime basanlara inat. Tüm acılarım zihnimde gülümsüyorum sol yanağımdan birkaç damla yaş akarken. Geride bırakıyorum ve affediyorum tüm yanlışları, kanatlarımdaki yükü hafifleterek yükseliyorum yerden metrelerce. Eşikleri kırıyorum ve bulutları dağıtıyorum ve yenidem doğuyorum.